ചിതലുകൾ
ഒരിക്കൽ ആട്ടിപ്പായിച്ച ചിതലുകൾ
എന്റെ ഒറ്റമുറിയിൽ,
തെക്കേയറ്റത്ത്,
നിഴൽച്ചിത്രങ്ങളിലേക്കു തുറക്കാത്ത,
ജനൽപ്പാളികൾക്കു മുകളിൽ
പിന്നെയും പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.
ചുവരുകൾ പറഞ്ഞു
“മറ്റെവിടെയെങ്കിലും പോയി സുഖമായി ജീവിക്കൂ”
ചിതൽ തിന്നു ശോഷിച്ചു പോയി
ചുവരിൽ തൂക്കിയ
കറുത്ത ഫ്രെയ്മുള്ള സൂര്യന്റെ ഫോട്ടോ
എന്നാണാവോ താഴെവീഴുക
പ്ധും! എന്നൊരു ശബ്ദം കേട്ടാൽ……..
ഹഹ!!!! ഭ്രാന്തിന്റെ അവസാനത്തെ മുഴക്കം
Labels: ഭ്രാന്ത്
5 Comments:
ഹഹ!!!! ഭ്രാന്തിന്റെ അവസാനത്തെ മുഴക്കം
ഹ ഹ ഹ ഹ....ഹ..ഹ
എന്താ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് പിനെ പറഞ്ഞു തന്നം
Nice poem, but my better if, added some more lines.. u know the matter is so wide...
any way.. excellent work!!!
thank you for your valuable comments... kunjettan & vidhu...i'll try more vidhu
പ്ധും! എന്നൊരു ശബ്ദം കേട്ടാൽ……..
ഹഹ!!!! ഭ്രാന്തിന്റെ അവസാനത്തെ മുഴക്കം...
"ഇത് മുഴച്ചു നില്ക്കുന്നില്ലേന്നു സംശയം...കവിതയുടെ ആശയവും ബാക്കി വരികളും വളരെ നല്ലതാ...ഇനിയും എഴുതുക.."
പ്രതീക്ഷകളിലാണ് ചിതലരിക്കുന്നത്...
കറുത്ത ഫ്രെയ്മുള്ള സൂര്യന്റെ ഫോട്ടോ
തഴെ വീഴാതിരിക്കട്ടെ..
ജനല്പ്പാളികള് തുറക്കപ്പെടും...
നീ സ്വതന്ത്രയാകും..!!
നല്ല വരികള്..!!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home